قضاوت نکردن اطرافیان کار ساده ای نیست ، از عصر که خبری را در رابطه با یکی از آشنایانم فهمیدم 125 پله جایگاه فرد در ذهنم جابجا شده است. هی هربار به خودم یاداور میشوم که من در مسند قضاوت دیگران نیستم و نباید رفتارم در قبال ان فرد عوض شود ولی باز حریف این افکار قضاوت گرم نمیشوم. میدانم که در این نوع نگاه کردن فقط و فقط عیب های خودم است که فراموشم میشود و این نگاه از بالا به پایین متعفن است که در من جاری میشود ولی دانستن یک طرف ماجرا است و عمل کردن طرف دیگر ماجرا !

اوضاع جایی پیچیده میشود که نیم ساعت یکبار دوستی می اید و در باب همین موضوع سخن میگوید و تحلیل میکند و ...