کلی فکرمیکنم و کلی خلاقیت به خرج میدم و در بحر مکاشفه و مراقبه مستغرق میشم تا یک تکه کلام جدید ابداع کنم و بعد با کلی ذوق میرم در همه جمع ها اونها را استعمال میکنم و با شوق خاصی فرو میکنم تو چشم و چال بقیه :)) تا اینجا مسئله عادیه و حس خاصی نداره ولی بعدددد....

مشاهده میکنم که چند روز بعد افرادی همون تکه کلام را در حال استعمال هستند که من براشون نگفته بودم ؛ یه بررسی انجام میدم میبینم که با واسطه چند دوست مشترک این تکه کلام از من به اونها رسیده تو همین نقطه است که احساس میکنم فرزندانم از من زاده شده اند و هریک راه پیشرفت خود را در پیش گرفته اند.