ای کاش آدمی،
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست!

تک تک نفس های این عصر بارون زده ی 1خرداد ،پیاده در چهارباغ بالا  را در اهنگ فرهاد ذخیره کردم. برای روزهای غربت ،برای روز های دلتنگی.

امشب تا سحر در گوشه دنج من باران بارید برای همه غربت های بعد از این . برای همه دلتنگ خواهم شدن ها