بعد از دوترمی که امسال مثلا از دانشجوشدنمان گذشت .فهمیدم که اینکه اینهمه برا کنکور خودمونو خفه کردیم که "مثلا" یه دانشگاه و رشته خوب قبول شیم همش تاحدودی الکی بوده. دانشگاه مسخره است یا شاید بهتر بخوام بگم "یه غول خرفت احمق است" اساسا به این نتیجه رسیدم که سیستم اموزش عالی کشور وضعش بدتر از اموزش و پرورشه یعنی داغااانه . اینکه ملت حالا دارن تو سرومغز خودشون میزنن که رنک بشن که برن از این مملکت تاسف برانگیزه .افتضاحه . منظورم اصلن این نیست که بچه ها مقصرن نه به هیچ وجه هرکسی دنبال زندگی بهتره و اساسا به من ربطی نداره که برا چی دارن از این مملکت میرن (با تمام قلبم از خدا بهترین هارا براشون میخوان :)) بحثم سرسیستم اموزشیه بحثم سر جو دانشگاهه بحثم سر "خوب نبودن حالمونه" . سر اینکه من متولد دهه هفتاد چقد وایمیسم پای مملکتم چقد فکر و ذکرم اینکه مملکتمو اباد کنم . میدونی اینایی که دارم اینجا میگم یه مشت اراجیف و شعاره ... واقعا شعاره ....یه سری حرف مزخرفه که داره با هربار دیدن عکس رو مخم رژه میره :|||