عمر جمعه به هزار سال میرسه

هفته هام که شلوغه به تهش که میرسه فقط میخوام فرار کنم و برم تو خودم حل بشم. چهارشنبه عصر که میشه گوشی را میندازم یه طرفو خودم میرم منتهی الیه جنوب شرقی خونه یه کنج هست کنار شومینه اونجا میشینم و فک میکنم با خودم حرف میزنم معمولا اون موقع کسی خونه نیست و من ذره ذره اون تنهایی را نفس میکشم . جمعه ها اما لحظه شماری میکنم که به شنبه نرسه به اون حجم از شلوغی ادم ها نرسه . جامعه ی اطرافم شبیه یه ماده مغناطیسی از نوع پارامغناطیسه در غیاب میدان خارجی; حوزه هایی با جهت گیری های متفاوت; من اما انگاربه هیچ حوزه ای تعلق ندارم. هر سمتی که میرم سرگریجه ناشی از رفتن بیشتر میشه و هرچقدر می ایستم سرگردانی ناشی از سکونم بیشتر میشه .

جمعه اخ جمعه .... چقدر وقته که دیگه عهد را نخوندم از رمضان سال پیش بود که دیگه عهد نخوندم . جمله ای که گوشی با الارم زدن میاره رو صفحه جمعه ها با بقیه روزها فرق داره . بقیه روزها برای دویدنه برای رسیدن برای بدست اوردن برای حریص بودن نسبت به همه چی این زندگی . جمعه ها اما برای انتظار. برای نرگس چشم انتظار بودن .برای نشستن پشت پنجره . 

اخ جمعه اخ ...

عنوان از اهنگ جمعه با صدای فرهاد

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت؟ نگذشت؟

سیاهچاله زمانی جدید ینی البوم جدید میلاد درخشانی...

این حجم از نفهمی من در الکترونیک صنعتی نه تقصیر خومه نه تقصیر تمرین ها و نه حتی تقصیر استاد ف عزیز و گوگولی .... تقصیر کی میتونه باشه؟ :/

دیدگاهمون هم داره پخته میشه یا حداقل از خامی در میاد اینا از بحث های بچگانه ای که خودمو کنار میکشم میفهمم. 

جالبه که هنوز خنده ام میگیره و تکراری نشده این جهت گیری های یک طرفه بچه ها ... هم انجمن اسلامی ها هم بسیج ها .... جالبه که هنوز روش های زیر آب زنی شون هم تکراری نشده 

از جالبی های دیگر اینکه هرچی بیشتر به رفتن از این دانشگاه فکر میکنم بیشتر دلم تنگ میشه برای همه چیزش ... بهش میگن سندروم استکهلم فک کنم . 

سخت شده تصمیم گیری ها... تِرید آف ها هم سخت شده ... توکل دیگه .. بریم ببینیم چی میشه :))

چراگاه ( کلمه ایهام داره و هردومعنی در اینجا مقصود است)  فکریم چندوقتیه خلوته . کسی نیومده توش بزنه تمام اصول و نرده هاش را بشکنه و بره تا من مجبور باشم از اول بسازمش برای همین دارم میرم به استقبال یه خودشکنی جدید.

از چهارزندان انسان شریعتی گفته بودم؟ که اتفاقی تو کتابخونه پیدا کردمش؟

خیلی کتاب خوبی بود:)  مکتوب یه سخنرانی بود :) 

مخلوط ناهمگن

از مصاحبت طولانی مدت با ادم های جدید که خسته میشم. وحشی میشم :/ و میرم چنگ میزنم به چت و اسکایپ با دوستان قدیمی. نصف اون حرفا هم به مرور خاطرات احمقانه گذشته میگذره و فقط اندکی بحثمون عمیق میشه و حرف میزنیم از چالش های زندگی بعدش دیگه دوباره کی من وقت کنم و کی اون طرف وقت کنه و دوباره سردرگمی و تنهایی فک کردن تاااا یه 15دقیقه  طلایی دیگه که ساعت ها حرف و فکر توش باشه. 
هر دوستی یه سر دنیا منم اینجا این وسط موندم . 
بیرون بازی وایسادم و دارم نگاه میکنم و میدونم که داره اشتباه میکنه حداقل از اینجایی که من وایسادم کاملا مشخصه و موندم سر دوارهی گفتن یا نگفتن بهش. قضیه به من ربطی نداره ولی دانستن یه چیزی که نباید میدونستم داره مسئولیت میاره.

رابطه های اشتباهی

ادم های اشتباهی

اشتباه های اشتباهی

پروژه افتاده تو یه چاله ای که واقعا هیچ نوری نمیبینم که به سمتش برم و یک هفته ای هست که هر دری میزنیم 1000تا در دیگه بسته میشه حالا موندم جلسه شنبه را با استاد چیکار کنم.

به ادمی که بعد از 7ترم هنوز فیلد مورد علاقه اش را تو رشته اش پیدا نکرده چی میگن؟ من همونم الان.

از تصمیم های قطعی 2سال اینده : از این دانشگاه میرم . از این رشته اما .... هنوز معلوم نیس 

حواسش هست دیگه.. حواسش هست... یه جاهایی وسط این همه کار و بار یهو با چای دارچین و نهج البلاغه میاد وسط شلوغی میشینه . معلومه دیگه حواسش هست. 

عنوان از کار اموزشی جدیدمون تو مدرسه پرده برداری میکنه و شدیدا امیدوارم رئیس عنوان را عوض نکنه :)

متفاوت ترین شب دهم

شب عاشورای 96 

مینی بوس

صندلی دوم

دستان زیر چانه و زل زده به ماه

صدای کریمخانه طنین انداز در گوش هایم که میخواند : مستان همه افتاده و ساقی نمانده . یک گل برای باغبان باقی نمانده... مظلوم حسینم مظلوم ح س ی ن م

جمع غریبه است و اشنای چندین ساله ای توش نیست . 

عاشواری متفاوتی بود . متفاوت. کل شب فقط کریمخانی خواند و خواند و خواند و من از مرور کردم تمام گذرگاه ها و تصمیم های متفاوت زندگیم را مرور کردم و درماندم در عظمت تصمیم حسین درماندم. 

تاریخ در ذهن من شناور است و غیر خطی و حتی غیر علّی ... مثلا امروز برایم 14 ذی الحجه است و فردا برایم تاسوعا . 

عاشورای امسال برایم متفاوت بود ولی مثل نماز بدون وضو بود یک جای کارش میلنگید.

عاشواری امسال خالی از آن کنج دنج آرام گلستان شهدا بود. 

عزا گرفته ام سال های بعد بدون گلستان شهدا عاشورا هایم را چه کنم :((

قورمه سبزی

به طرز شگفت انگیزی یه سفر درونی را دارم طی میگنم به لطف سفرهای سختی که طی این ماه برام پیش اومده . به یه سری نتیجه گیری های درونی رسیدم که نوشتن دیجیتالش را به هیچ وجه الان به صلاح نمیدونم و فقط به صورت تلگرافی تو یه سالنامه نوشتم و همه را انباشت کردم فعلا توی مغزم که کنار هم جا بیافته . فکرها و نتیجه گیری های متضاد و مختلف درست مثل قرمه سبزی!!

قرمه سبزی یه ترکیب معجزه وار از گوشت و سبزی و لوبیا و لیمو عمانی که باهم گذاشتیم جا بیافته . درست ترکیبی از موادی که در طول مسیرشون تا قابلمه هیچ سنخیتی با هم ندارن ولی وقتی خروجی قابلمه را بعد از مدت زمان لازم استخراج میکنیم نتیجه شگفت انگیزه !!

5امین سفر در راهه و من با اغوش باز به استقبال این سختی میرم چون میدونم قراره از من ادم بهتری بسازه. :)