از صعود به توچال دو سه روزی میگذره ولی هنوز حس و حالش باهامه. توی مسیر خیلی غر زدم و نق زدم و کلا خیلی بد رفتم بالا و رو قله هم که از سردرد داشتم میمردم ولی توی مسیر هی به خودم میگفتم دوم بیار بروبالا. درسته خسته ای ولی هرچی هم که بشینی اخرش باید بری بالا اینجا هیچ میانبری نداره . حالا اما ترم شروع شده و تکلیف ها جاری است . به هرحال اینارا هم باید تحویل داد . 

عکسها از من| اولی توراه قله بود . دومی شبی که تو پناهگاه گذروندیم :)