در باب حکمت:

-معنی حکمت الهی این است که فعلش غایت دارد نه خودش و حکمت هرمخلوق غایتی است نهفته در نهاد خود آن مخلوق و خداوند او را به سوی غایت ذاتی خویش میراند.

 و حکیم بودن خدا به معنی ایجاد بهترین نظام برای رسیدن موجودات به غایات نهایی آهاست و نه به معنی فراهم کردن بهترین وسیله برای خروج خودش از نقص به کمال.

( ای مهسا، پس هدف عبادت خدا نیست ، هدف عبد شدن توست . آن  چنان عبدی که چنین خدایی را سزاوار است)

در باب عدل:

- اگر در جامعه برخی نابرابری ها است ، اگ برخی منعم اند و کشتی کشتی نعمت در اختیار دارند و برخی مفلس و با دریا دریا محنت دست به گریبان اند این قضای الهی نیست که مسئول آن است. بلکه این انسان آزاد و مختار و مسئول است که مسئول این نابرابری ها است.

( ای مهسا، قوی تر باش و مسئولیت پذیر تر )


جهان بینی توحیدی-مرتضی مطهری