بر ما نظر نکرده ای که در این شهر غریبیم

- حواسم هست که هنوز خیلی از رزق هایم را نداده ای. رزق هایی که از ان ها یک لیست درست کرده ام و چشم به راه تک تک شان هستم. 

+ میبینی؟ من حتی از نداده هایت هم کوتاه نمی آیم. 

- تو هنوز رزق مکه را به من بدهکاری ! تو هنوز مدینه و مسجد قبا را به من بدهکاری! همان که در کتابت گفتی بر تقوا بنا شد⁽¹⁾.

+ میبینی؟ من حتی هنوز انقدر مغرورم که همه افعال و افکارم محوریتش بر خودم میگذرد. هنوز هم انقدر از حساب کتاب سر در نمی اورم که تو را بدهکار خودم میدانم!

- من هنوز امیدوارم که "کمال مطلق" را بدست می اورم. من هنوز هم برای "رسیدن" برنامه ریزی میکنم. من هنوز هم باور دارم که "امانتت" را سالم در کوله پشتی ام نگه داشته ام و "gps" به دست مسیر و کوره راه ها را امتحان میکنم.

+ من هنوز همان " ظلوما و جهولا^{(2) "} هستم که گفتی. که من "به کریمى نهنده امانت نگریستم، و بار امانتِ کریمان به همّت کشند، نه به قوّت^(3)"

^{- من هرروز هزار بار میمیرم از خجالت برای اینکه پاهایم روی زمین است.}

^{+آشیخ جوادی میگه ما در نشئه حرکتیم ، اگر بیوفتیم در تذهیب نفس بالاخره یک جایی میخوریم به شجره طوبی!}

 

 

1-(لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَی التَّقْوی مِنْ أَوَّلِ یَوْم أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِیه)(توبه/ آیه۱۰۸)

2-(انّا عرَضنا الامانةَ عَلَى السّمواتِ و الارضِ و الجبالِ فابینَ ان یَحملنها و اشفق مِنها و حَملَها الانسانُ انّه کانَ ظلوماً جهولا لِیُعذِّبَ اللّهُ المنافقین و المنافقاتِ و

المشرکینَ و المشرکاتِ و یتوبَ اللّه على المؤمنینَ و المؤمناتِ و کانَ اللّه غفوراً رحیما)(احزاب/72 و 73)

3-ابوالفضل رشیدالدین میبدى، کشف الاسرار و عدة الابرار، چ پنجم، تهران، امیرکبیر، 1371، ج 8، ص 102.