به بعضی از این آدم‌های رنج سی‌سال، حسودیم میشود. به سبک زندگی‌شان، به آرامش و ثبات‌های فکری‌شان، به تصمیم‌های غیرعجولانه‌شان، به اینکه سعی نمی‌کنند گردوخاک راه بیاندازند و خودی نشان دهند، بلکه آرام و بیصدا راه خودشان را میروند.

دعوا و نزاع بر سر قدرت احتمالا یک جایی در 29سالگی جای خودش را به پادشاه قلمرو درونی میدهد و همه چی خودخواهانه‌تر میشود.