از اینقدر چرت گفتن دوستام و ادبیات متفاوت‌شون تو توییتر ناراحت میشم.

آدم‌‌هایی که صبح را باهاشون شب میکنم و هیچوقت نه اینقدر ناله کن هستن و نه اینقدر بی‌ادب! انگار که پشت کیبورد تبدیل به موجوداتی متفاوت میشن و من از این همه ناهمگونی هم تعجب میکنم، هم ناراحت میشم.

شاید از بیرون منم همینجوری به نظر میام.