یه جایی اواسط آهنگ گنج قارون هست که ایرج یه سوزی به صداش میده و میگه: خیلی بی غم‌ام، می‌دونه ننه‌ام، الکی خوشم. 

من دقیقا همون لحظه‌ام، همون نقطه، همون حال.