ناراحت نیستم، فقط دست خودم نیست خیلی

چیزی که این روزها دوستش ندارم، نوسان سریع بین خوشحالی و ناراحتیه. نوسان بین بدست آوردن و از دست دادن.

خداحافظی هایی که دوست شون ندارم، ازشون متنفرم ولی ادامه دارن.

زیاد میخوام؟ خودخواهم؟

آره میدونم. چون دوست ندارم کم بخوام.

این روزها وضعیت کارم نامشخص تر از همیشه است، اوضاع احوال روحیم هم به نظر چیز با ثباتی نمیاد.

از وسط های آسمون ، سقوط میکنم به هسته زمین و کنترلی روشون ندارم و این از همه چیز بدتره!

کم کم باید دوباره کنترل کنم این نوسانات را، که آسیب نزنم. به هیچکس آسیب نزنم و اول از همه به خودم.