نسبیت در نشیمن

تو حال که می‌شینی ساعت رو دیوار یه چیزی نشون میده، ساعت تلویزیون یه چیزی، ساعت موبایل یه چیز دیگه. یه جوری همه باهم نگاهت میکنند و میگن: «در دنیای تو ساعت چند است؟»

نرو

غمگینم مثل کسی که از نظام سرمایه داری آمریکا متنفره ولی مجبوره تو آمریکا زندگی کنه!

شاید بیاید بخونید: هاجرو فی الارض و فلان

و باید بگم مهاجرت اونجا خوب بود که مثل امام حسین دست اهل بیت را بگیری و بزنی و بری نه اینکه مثل ما هرکسی بخواد پاشه بره یه وری!

اسکار لنگ

یک ماهی از همزیستی با اسکار میگذشت که دیشب شارژر لپ تاپ افتاد روش و الان با یک اسکار لنگ در حال زندگانی ام.

-اسکار یک مارمولک است.-

تو در شعاع همگرایی من هستی

مکان ها و زمان ها و موقعیت هایی است که ما انتخاب شان نمیکنیم اما ادم هایی هستند که انتخاب ما هستند و کنترل ما بر روی سرنوشت مان. اگر فقط یک چیز را درست انجام داده باشم ، انتخاب ادم های درست است و تمام.

جادو

میدونی گاهی وقتا دلت میخواد تو حال زندگی کنی، تو همین لحظه. گاهی وفتا اما بلند پروازی و ارمان خواهی تو را وادار به تلاش شبانه روزی میکنه. هردو یک چیزه! معجزه ای به اسم زندگی! روزهایی هست که انزوا بخش غالب من است و روزهایی هست که اجتماع دارایی من است.
سال ها بعد خواهم نوشت که من تابستان 97 را با جادو گذراندم. جادوی 3 روز در هفته ورزش سنگین کردن، جادوی گذراندن کورس انلاین و انجام تکالیفش ان هم در موضوعی شگفت انگیر، جادوی کشف سریال خوبی مثل this is us ، جادوی اشپزخانه با غذاها و شیرنی های ملل مختلف.

مقادیری موضوع تاریک در خودم و احوالاتم کشف کردم و از شکننده و ضعیف بودنم به تعجب امدم! راه حل اما همیشه روی میز هست.

رفتن برای بازگشتن

حالم تو قدم های اخری که به سمت خونه برمیدارم عجیبه! کلید بندازم و بیام دوباره زیر این سقف، دوباره این کاسه بشقاب های اشنا؛ دوباره این فرش و این تخت اشنا، همه و همه میشن وابستگی های کوچکی که دوباره لبخند را به لبم میارن.

از سفر که برمیگردم تو اشپرخونه میشینم و به همه رفتن ها و بازگشتن ها فکر میکنم که چجوری من همون ادمی ام که قبل از رفتن، لحظه شماری میکنم برای رسیدن به ترمینال یا فرودگاه که جدا بشم و برم مسیر و مقصد جدید کشف کنم و موقع برگشت با همه خستگی ها اون قدم های اخر را چجوری تند تند برمیدارم که دوباره برگردم زیر این سقف. هربار بیشتر متوجه میشم که من ادم رفتن و بازگشتنم. من همون قدر که ادم سفر رفتن و دل کندنم همون قدر ادم مهاجرت نیستم. 

سفر بودم و د.باره تجربه و دوباره شناخت. شناخت از این هستی و از خودم.راه طولانی را درپیش داری مهسا...

اسکات و چندموضوع دیگر

امتحان ها و پروژه ها و اون یکی پروژه اصلیه و دانشکده رفتن و موندن های تا دیر وقت تموم شد و حالا ارامش قبل از طوفانی را دارم تجربه میکنم درست مثل اون صحنه از فیلم اینتراستلار که فرود اومدن رو سیاره اولیه و کلی اب دیدن و خوشحال شدن و بعد درست یه موج بزرگ اومد و داخل موتورهاشون را اب گرفت و دقیقا این حقیقت را کوبید تو صورتشون که اب همیشه نشونه حیات نیست و الی اخر.
ناراحتم از اینکه پروژه ام اونجوری که میخواستم ارائه نشد بنابر هزارویک دلیلی که من کمترین نقش را داشتم و خوشحالم از اینکه تا اخرین لحظه تلاش کردم و ناراضی ام از نتیجه و نتیجه همیشه مهم بوده " همیشه".
خوشحالم از تموم کردن یه مرحله بزرگ دیگه . خوشحالم از زنده بیرون اومدن از این 12 تیر 97. 
استرس و اضطراب دارم برای اولین پروژه شخصی که میخوام کلید بزنم . پروژه ای که با هیچکس مطرحش نکردم. هیچ استاد راهنمایی توش ندارم و موضوعش اونقدری بکر و جذاب هست که فک میکنم تا اخر شهریور درگیرش باشم . هیچ دیدی ندارم که نتیجه چه شکلی میشه. در بدترین حالت 2ماهی را که میتونستم برم سرکار و یه پس اندازی جمع کنم برای برنامه های اینده را دارم قمار میکنم رو این پروژه و تو حوزه جدیدی مهارت و دانش نسبتا خوبی کسب میکنم که احتمالا تو ارشد به دردم خواهد خورد و در بهترین حالت از این پروژه به ایده بسیار قوی برای کار میرسم.

جمعبندی بالا قاعدتا باید استرسم را کم کنه و اعتماد به نفسم را برای انجام پروژه ام زیاد کنه اما اینطور نیست و هرروز بررسی این ترید آف داره ازم انرژی بیشتری میگیره!

{5دقیقه بعد}

بذار اسم پروژه را بذاریم "اسکات". از این به بعد یه تگ مخصوص اسکات درست میکنم و روند پیشرفت اسکات را اونجا مینویسم. 
جمله قبل نشون میده که اعتماد به نفس انجام پروژه را ظرف همین چنددقیقه کسب کردم و به یه حالت الهی به امید تو ( با لحن این کاسب های بازاری) میریم که شروع کنیم این تابستان بسیار مبهم را :)

نامربوط

از کی انقدر نازک نارنجی شدم که حالا با حرف نامربوط کسی دلم میخواد از این ازدحام فرار کنم و برم بشینم گریه کنم ://

نتیجه نه چندان امیدوارکننده:\

تلاش های دقیقه 93 درست در وقت اضافه

کد نهایی که نوشته ام الان 2ساعت و 44 دقیقه است که داره ران میشه و هنوز حدود 60درصدش مونده و من دل تو دلم نیست که ببینم نتیجه نهایی چی از اب در میاد :) 
گزارش پروژه را دیروز فرستادیم و فردا ارائه خود پروژه است و امیدوارم این کد نهایی درست خروجی بده که بتونیم فردا تو ارائه ازش استفاده کنیم:))