نامربوط

از کی انقدر نازک نارنجی شدم که حالا با حرف نامربوط کسی دلم میخواد از این ازدحام فرار کنم و برم بشینم گریه کنم ://

نتیجه نه چندان امیدوارکننده:\

تلاش های دقیقه 93 درست در وقت اضافه

کد نهایی که نوشته ام الان 2ساعت و 44 دقیقه است که داره ران میشه و هنوز حدود 60درصدش مونده و من دل تو دلم نیست که ببینم نتیجه نهایی چی از اب در میاد :) 
گزارش پروژه را دیروز فرستادیم و فردا ارائه خود پروژه است و امیدوارم این کد نهایی درست خروجی بده که بتونیم فردا تو ارائه ازش استفاده کنیم:))

گله ای نیست که خودخواهی شما برما واضح است

شمایی که ساعت ها سخنرانی میکنی که شان استاد از بین رفته و دانشجو برای استاد احترام قائل نیست ، باید بت بگم که شان دانشجو هم از بین رفته. وقتی استاد برای 1 ساعت دیر اومدن سر امتحان و الاف کردن ما سر جلسه هیچ توجیه قابل قبولی نداره و حتی معذرت خواهی نمیکنه، وقتی با شما سر یک ساعتی قرار میذاره و شما و چندانشجوی دیگه اش پشت در اتاقش الاف میشین و وقتی استاد میاد فقط شروع میکنه به غر زدن از گرما و غیره. وقتی 40دقیقه تمام شخصیت و تلاش های شما را نابود میکنه و بعد قیافه پوکر فیس شما را میبینه و میگه من زیاد هم بداخلاق نیستم و نه شما هم خیلی تلاش کردی و زجر کشیدی و شروع میکنه به تعریف کردن

همه اینها یعنی سیستم اموزش عالی کشور مریضه و خیلی هم مریضه .... از دروغ و رشوه و تقلب و جعل داده و رانت و غیره گرفته تا مسائل اخلاقی وحشتناکی که منجر به اخراج یکی از استاد های دانشکده کشاورزی شده !!

مقصر همه این اتفاق ها شما اساتیدی هستید که شان دانشجو را از بین بردید. پاکی و درستکاریش را نادیده گرفتید ، تلاش هاش را به نام خودتون ثبت کردید. من دانشجوی نوعی اگر که اپلای میکنم و میرم، وطن فروش نیستم ، مسخ تکنولوژی و رفاه اجتماعی غرب هم نیستم، خوب هم میدونم که اون تصویر جهان اولی بودن غرب و اینها همش ساخته مدیا است و توهمی بیش نیست و دنیای غرب کثیف تر و لجن تر از اینهاست و تو نظام سرمایه داریش فقط بردگی به روش پست مدرن جریان داره! من با علم به همه اینها ولی بازم شان دانشجو را اونجا بالاتر میبینم. 

اقای استاد محترم ،می گذاشتید یک احترام قلبی بین ما بماند! تیشه برداشتید و زدید بر ریشه همه احترامی که بود .

دوتار همنشین این روزها

تمام حال و هوای این بدو بدو ها و کم خوابیدن ها و حتی وقت نداشت برای غذای درست و حسابی خوردن را دارم تو موسیقی خراسانی که دارم گوش میدم ، ذخیره میکنم. حتما بعدها که دوباره به این پلی لیستم مراجعه کنم همه این خاطرات و تلاش ها و تا اخرین نفس دویدن ها زنده میشه .

غلامعلی پورعطایی

عثمان خوافی

حاج قربان سلیمانی

اوووف به این حس و حال دوتار

قطعه: ۲۴ ردیف: ۷۱ شماره: ۲۵

خرداد همیشه ماه پر از حادثه ای بوده ، اما 31 خرداد ویژه تر و خاص تر از هرروز دیگری تو خرداد است.

چمران از جنس آمصطفی اش .

شیوه و سبک زندگی چمران ، تصمیم هایی که گرفته و راه هایی که رفته ، همه و همه منعکس کننده افکارشه . افکاری که هیچوقت تو کتابی جمع نشد ، هیچوقت الوده ی من بودنی نشد. 

روایت ها نشون میده که چمران اگرچه که چریک بود واسلحه به دست اما عطشی برای خونریزی نداشت .

روایت ها نشون میده که چمران اگرچه متخصص و محقق ویژه ای بود اما مسخ علم ِ اکادمیک و ازمایشگاه های های تِک نبود.

روایت ها نشون میده که چمران اگرچه عارف اهل دلی بود اما گوشه نشین و زاهد نبود.

همه اینها نتیجه گیری که به من میده اینه که چمران جلوه یک انسان رئالیست بود و رئالیستی فقط و فقط ماحصل تجربه کردن راه ها و مسیرهای مختلف و پیدا کردن حقیقت تو دل هرکدوم از این مسیرها است.

در همین مناسبت بخونیم از دیگران

خرداد و تیرماه سگی

چقد جالب که همین الان فهمیدم ددلاین پروژه ای که فکر میکردم 6ام باشه ، 4ام هست و درواقع ارائه پروژه 6ام است و من الان نه تنها در پوست خودم نمیگنجم بلکه کلا در این هستی نمیگنجم . امتحان های پایان ترمی که تک تک شون گره خورده به پروژه اون یکی درس و گزارش و پوستر و ارائه پروژه کارسناسی که مونده و گره خوردن هر یک از اجزای پروژه با 4تا دانشکده و یه آزمایشگاه نانو تا بدین لحظه!

دلم برای این روزهای خودم میسوزه ! اما میدونم که قراره از 12تیر زنده بیرون بیام و برنامه هایی برای مرداد و شهریور ریخته ام که اوووف 

بدون مرز

مثل یه گرگ چندروزه حمله کرده ام به یه کالکشن از 2تا خواننده ی مصری و لبنانی و هر ثانیه از زیبایی موسیقی شون به وجد میام.

کالکشن قبلی که بهش حمله ور شده بودم از یه رپر فرانسوی بود.

و این یعنی دنیا کوچکتر از ان است که مرز بندی اش کنیم.

و من مادر همیشه نگران انها هستم که تباه نشوند

کلی فکرمیکنم و کلی خلاقیت به خرج میدم و در بحر مکاشفه و مراقبه مستغرق میشم تا یک تکه کلام جدید ابداع کنم و بعد با کلی ذوق میرم در همه جمع ها اونها را استعمال میکنم و با شوق خاصی فرو میکنم تو چشم و چال بقیه :)) تا اینجا مسئله عادیه و حس خاصی نداره ولی بعدددد....

مشاهده میکنم که چند روز بعد افرادی همون تکه کلام را در حال استعمال هستند که من براشون نگفته بودم ؛ یه بررسی انجام میدم میبینم که با واسطه چند دوست مشترک این تکه کلام از من به اونها رسیده تو همین نقطه است که احساس میکنم فرزندانم از من زاده شده اند و هریک راه پیشرفت خود را در پیش گرفته اند.

برای ثبت در تاریخ

بالاخره اولین مسابقه رسمی اسکواشم را بردم :)))) ولی دقیقا بعدش باخت مفتضحانه ای را پشت سر نهادم:)) تبریک به جامعه ورزشی. تبریک به خودم. افرین مهسا جون =))